Basis op orde

De gemeente moet zichtbaar aanwezig zijn in de stad en zoveel mogelijk gebiedsgericht werken. Bij ingewikkelde vragen is zoveel mogelijk sprake van persoonlijk contact en een heldere terugkoppeling. De gemeentelijke communicatie is begrijpelijk is en het is helder waarover en wanneer bewoners kunnen meedenken en meebeslissen.

Herstel van vertrouwen en vergroten van betrokkenheid zijn belangrijke doelen. Die verantwoordelijkheid rust op de gemeente, maar niet alleen. Iedereen in de stad, ook organisaties en instellingen, spelen daarin een rol. Inmiddels is een aantal initiatieven in gang gezet om de communicatie en participatie te verbeteren:

• Zo wordt onderzocht wat de oorzaken zijn van de lage opkomst bij de verkiezingen voor de gemeenteraad. Daarbij wordt aangesloten bij het landelijke onderzoek hiernaar. Voor het organiseren van verkiezingen trekken we € 2,5 miljoen incidenteel uit ter aanvulling van het reguliere verkiezingsbudget;
• Een gezamenlijke werkgroep van raad en college komt met aanbevelingen om de verbinding tussen stadsbestuur, ambtenaren en inwoners te verbeteren. Ook doet de werkgroep aanbevelingen over het al dan niet verder invoeren van themastemmen, het right to challenge (het maatschappelijk initiatief- en uitdaagrecht) en het Burgerinitiatief. De buurtbudgetten en het mogelijk introduceren van een paragraaf ‘Participatie en Communicatie’ als vast onderdeel in raadsvoorstellen, zijn ook onderwerpen waarmee de werkgroep aan de slag is;
• Met de Raad in de Stad, het programma waarbij de gemeenteraad bijeenkomsten organiseert in alle stadsdelen.

Daarnaast:

• Hebben we extra aandacht voor jeugdparticipatie. We doen dat vanuit de Jongerenambassadeurs, met Jongerenstadslabs en met Jong doet mee!, het platform van jongerenraden uit de (specialistische) jeugdzorg. Doel is om jongeren en jongvolwassenen te laten meepraten over de toekomst van onze stad en hun eigen aandeel daarin. Dat doen we in een reeks van gesprekken de komende jaren. Ook betrekken we jongeren meer bij onze participatieprocessen, zoals via de Jongerenadviesraad en een kindervragenuurtje;
• Krijgen participatie en communicatie een extra impuls, onder meer via het expertisecentrum voor participatie (Haags Samenspel). Ook instrumenten als de Stadskamer zetten we vaker in. Hierin investeren we € 1,25 miljoen per jaar;
• Zorgen we voor heldere afspraken en helder verwachtingsmanagement over processen, participatie, besluitvorming en communicatie. Hiervoor komt extra ambtelijke capaciteit beschikbaar;
• Standaard wordt een vast percentage van de projectbegroting of beleidstraject hiervoor gereserveerd. Communicatie en participatie kan worden uitgevoerd door de gemeente, maar ook door particuliere (commerciële) partners/uitvoerders. De gemeente bepaalt in alle gevallen de kaders;
• Communiceren we volgens de regels van Direct Duidelijk, onze interne campagne die het gebruik van duidelijke taal moet stimuleren;
• Investeren we in digitale participatie. Tegelijkertijd houden we oog voor de groepen die hiermee niet uit de voeten kunnen. Voor die groepen blijft het mogelijk om op een andere manier mee te doen. Uit onderzoek blijkt dat veel inwoners een voorkeur hebben voor online participatie, omdat dit de minste tijd in beslag neemt. De gemeente heeft de eerste stappen op dit terrein gezet, deze worden binnen de bestaande programma’s versterkt;
• Zorgen we dat we sneller en beter oor en oog hebben voor de kracht van inwoners. Als er goede bewonersinitiatieven zijn dan moeten die eerder worden herkend, erkend en ondersteund. Daarbij maken we ook gebruik van de Commissie Loosduinen en de bewonersorganisaties en vele buurtinitiatieven die de stad kent;
• Dragen we zorg dat kleine organisaties ook goed gebruik kunnen maken van de subsidiemogelijkheden;
• Zijn we zichtbaar, nabij en aanspreekbaar, over de zorgen en wensen die er in een wijk leven. Of over onze dienstverlening in het kader van zorg, inkomensondersteuning en begeleiding naar werk. Of de vergunningen en subsidies die we verstrekken. En ook: zichtbaar in wat we doen om mensen aan te spreken en/of te beboeten bij verkeersonveilig gedrag, afval op straat gooien, ‘huftergedrag’, en dergelijke. Of op te treden tegen (criminele) organisaties en malafide praktijken.